16.08.2014

Wyjdziesz za mnie?

Okej, no to dla żulącej Ird, której ciągle mało i za pozwoleniem Pico, do ponownego wykorzystania tematyki wrzucam fika "Oświadczyny II" ^^.

Tytuł: "Wyjdziesz za mnie?"
Długość: Miniatura
Pairing: SasuNaru
Beta: Pico - dziękować <3 :*
Ostrzeżenia: No cóż, ja bym rzekła, że to fluff, więc lojalnie ostrzegam przed zidioceniem po przeczytaniu. Proszę nie trzymać w ręce ciężkich przedmiotów w trakcie czytania - grozi niechcianym uszkodzeniem monitora. Autorka tuż po publikacji dała efektownego dyla za granicę, więc lincz i inne akty przemocy proszę kierować do mojego adwokata (którego jeszcze nie posiadam, ale to szczegół ^^.)
Uwagi: Jak wyżej.

Dla Irdine :*


Dwa ciała wirowały na parkiecie, tańcząc w rytm walca angielskiego. Idealne kroki, perfekcyjnie dopracowane ruchy i nienaganne stroje — to wszystko, a nawet wiele więcej drobnych szczegółów bacznie obserwowało jury. Z ich min, nie można było nic wyczytać,  żaden gest nie zdradzał, czy występ im się podobał, czy nie.
Naruto odwrócił wzrok od stołu komisji, koncentrując się na swoim chłopaku. Ręce sztywne, prosta postawa, skupiony wzrok – tak, był w swoim żywiole. Czarne półdługie włosy mężczyzny falowały przy każdym obrocie. Kobieta uśmiechała się wdzięcznie, olśniewając urodą i zachwycając figurą.
Sasuke Uchiha i Sakura Haruno — jego partnerka na parkiecie — właśnie robili furorę, a Naruto ze zdenerwowania obgryzał paznokcie. To już finał, ostatni taniec, od którego zależy przyszłość tej dwójki. Uzumaki nie spuszczał ich z oczu, wiedział jednak, że brunet nie odwzajemni spojrzenia. Był zbyt skupiony na kolejnych figurach i przejściach.
Jeszcze tylko dwa takty, ostatnie sekundy melodii. Tak, w końcu! Gorący aplauz widowni i po obowiązkowym ukłonie odejście do szatni.
Naruto zaklinał w duchu wszystkie świętości, by ci cholerni sędziowie nie obijali się za długo z ogłoszeniem wyników. Wieczność później, gdy wszystkie biorące udział w konkursie pary stały już przed publicznością, przewodniczący komisji wstał. Uzumaki prawie nie słyszał zabawiającego publiczność prowadzącego. Zagryzał wargi, czując narastające napięcie. Oczekiwanie, prawie go zabijało. Co ciekawe, Sasuke w ogóle nie pokazywał, że się martwi a Sakura ze zdenerwowania lekko tupała obcasem. Inni uczestnicy natomiast wyglądali jakby mieli zacząć chodzić po ścianach. Werdykt jednak mógł być tylko jeden, wyłaniając najlepszych. 
Najstarszy juror podał mu kopertę, z którą zapowiadający kolejnych uczestników konkursu wyszedł na środek. Widzowie czekali, zaciskając kciuki, ale Naruto już wiedział. Twarz młodego mężczyzny rozjaśniła się w uśmiechu po odczytaniu nazwisk zwycięzców, a gdy padły wyczekiwane słowa:
— Zdobywcami grand prix jest… — Pauza dla zwiększenia napięcia publiczności, dłużyła się Uzumakiemu w nieskończoność. — Para z numerem sześć! Sasuke Uchiha i Sakura Haruno! Gratulacje!
Naruto poderwał się z miejsca, klaszcząc i wiwatując z resztą tłumu.
Rwetes podniesiony w pomieszczeniu, szybko został uciszony. Zwycięzcy podeszli na środek i otrzymali puchar wraz z gratulacjami i naręczem kwiatów. Błysk fleszy prawie oślepiał laureatów, jednak cierpliwie czekali aż zamieszanie się zmniejszy.
— Prosimy o kilka słów, pani Sakuro. Jak się pani czuje? — Prowadzący podsunął rozanielonej kobiecie mikrofon, by wszyscy mogli ją usłyszeć. Jej przemowa była krótka, okraszona podziękowaniami dla rodziców, przyjaciół i wszystkich, którzy ich wspierali. Łzy wzruszenia ciekły jej po twarzy rozmazując staranny makijaż.
Nadeszła kolej na Sasuke. Teraz on miał przemówić. Wziął głęboki wdech, co rozbawiło Uzumakiego, bo przecież najgorsze już miał za sobą. Nerwy powinny dawno odejść w niepamięć, ustępując radości. Jednak zamiast grzecznościowej formułki podziękowań, Sasuke zadał tylko jedno pytanie, odszukując wśród zebranych Uzumakiego i ustawiając się tak, by mógł patrzeć wprost na niego.
— Wyjdziesz za mnie?
Słowa wzmocnione przez mikrofon zawisły w powietrzu, wywołując pełną napięcia i oczekiwania ciszę. Cała sala zamarła w bezruchu, bojąc się poruszyć. Nawet ci, którzy nie wiedzieli kto stoi właśnie przed wyborem swojego życia nie ważyli się rozejrzeć. Kilkadziesiąt osób będących świadkami tej chwili wstrzymało oddech. Tą parosekundową chwilę spokoju, po wcześniejszej wrzawie przerwał krótki krzyk, stojącej tuż przy Sasuke, Sakury. Ona chyba jako pierwsza zrozumiała co się właśnie dzieje. Odwróciła się na pięcie i uciekła ze sceny. Fakt, wiedziała, że Uchiha jest homoseksualistą, jednak chyba wciąż łudziła się, że to ona stanie się obiektem jego zainteresowania.  
Nikt nie kwapił się by iść za nią i ją wesprzeć. Laureat też nie miał na to żadnej ochoty, zaciskając rękę na trzymanym mikrofonie. Wyraz powagi na twarzy nie zdradzał żadnych oznak zdenerwowania, choć serce biło mu w piersi jak szalone.
Naruto gapił się na swojego chłopaka jak sroka w gnat, nie wierząc w to, co właśnie usłyszał. Czy on postradał rozum?! Oświadcza się?! Zamrugał gwałtownie powiekami, próbując otrząsnąć się z szoku. Widział, że Sasuke do niego idzie, zbliża się krok za krokiem. Jego eleganckie buty stukoczą miarowo o parkiet, a materiał smokingu cicho szeleści.
Nagle wezbrała w nim panika. Coś, co odebrało mu zdolność normalnego oddychania i analizowania sytuacji. Czy on śnił? Nie, to prawda. Uchiha naprawdę zbliżał się do niego! Poczuł krótkotrwałą ulgę, bo w pierwszym momencie pomyślał, że się przesłyszał, coś źle zrozumiał. Ale nie, słuch miał w porządku. Najprawdopodobniej Sasuke właśnie miał zamiar ich zdekonspirować i co za tym idzie ośmieszyć się przed całym tłumem ludzi. Zaraz, zaraz… Ośmieszyć?! O nie, nie ma mowy, już on na to nie pozwoli! Jednak czemu nogi wrosły mu w ziemię, nie pozwalając się ruszyć?
Szeroko rozszerzonymi oczami patrzył, jak mężczyzna jest coraz bliżej, a po chwili klęka na jedno kolano, patrząc mu prosto w twarz.
Uzumaki stał wyprostowany jak struna, a w umyśle co rusz próbował zmusić się do jakiejkolwiek reakcji. Wciąż oniemiały zarejestrował, że Sasuke wyciąga z kieszeni pudełko. Wiedział co jest w środku, wiedział to. I miał rację.
— Naruto Uzumaki, czy uczynisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za mnie? — Sasuke powtórzył swoje pytanie, pokazując mu prostą, pomarańczową obrączkę. Skąd on ją wytrzasnął, blondyn nie miał pojęcia, jednak musiał przyznać, że robiła wrażenie.
Czuł na sobie wyczekujący wzrok partnera, zapominając zupełnie w jakim miejscu się znajdują. Jego twarz przybrała lekko czerwony odcień. Czuł się trochę skrępowany tą sytuacją, jednak starał się tego nie okazywać.  
— T-tak — wyszeptał, zacinając się lekko, za co przeklął w duchu. Nie chciał by mężczyzna pomyślał, że się zawahał.
Twarz Sasuke rozjaśnił szeroki uśmiech i widocznie odmalowana ulga, gdy usłyszał odpowiedź. Z wprawą założył mu na drżącą z emocji dłoń obrączkę i wstał, by go pocałować. Oczy błyszczały mu miłością, co tak zachwyciło Uzumakiego, że nawet nie zauważył stojącego tuż obok nich fotografa. Ktoś podał Sasuke różę, którą następnie przekazał Naruto.
Nie obruszył się, że został po części potraktowany jak kobieta. Trzymając kwiat w jednej ręce, drugą przyciągnął go do siebie, ufnie wtulając się w niego. Świat był piękny, rozpierała go niepohamowana radość, a Sasuke naprawdę się postarał.   
Róża też była pomarańczowa.



7 komentarzy:

  1. Uhuhuhuhuhu, jestem pierwsza.
    Żadnych linczów ani zniszczonych monitorów nie będzie!!
    Fakt, może nie był to one-shot obejmujący cały ogrom Twojego talentu, ALE!!
    Ale był on lekki i w pewien sposób bardzo uroczy. Fajnie jest się czasem oderwać od długich opowiadań lub przepełnionych erotyzmem miniaturek, nie żebym ich nie lubiła ;) *Pryzmat, Ty zboczeńcu, ogarnij się!!*

    Haha, Sakurka troszkę się zawiodła. W pierwszej chwili sądziłam, że to ONA powie "tak" i będą jaja ale w końcu to miniaturka, więc nie mogło tak być. Chociaż byłoby to całkiem fajne, i ta jej mina kiedy Sasuke powiedziałby jej prawdę prosto w oczy. Brzmi to strasznie sadystycznie, no cóż już taka jestem XD. Tak na prawdę nie mam nic do Sakury, przynajmniej tej u Kishimoto i wyżej wymienionej Ird.

    W każdym bądź razie nie ważne co napisałaś we wstępie i co sama o tym sądzisz mi się bardo podobało.
    Czekam z niecierpliwością na kolejne części opowiadań, szczególnie na "Miłość i wierność w pakiecie", oraz one-shot`y.
    Mam nadzieję, że w tej Twojej "za granicy" masz internet i że długo nie każesz nam czekać na coś świeżutkiego :)

    Pozdrawiam i życzę mnóstwa weny!!
    Pryzmat

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No cóż, bardzo dziękuję, że pomimo moich całkiem poważnych obaw, tekst się spodobał. Twój komenarz jest miodem na me serce, więc dziękuje po stokroć, za tak miłe słowa :D.
      Opowiadania mówisz... Cóż, najchętniej olałabym je w cholerę, ale nie jesteś jedyną, która mnie o to prosi. Powiem tak: będą. Serio będą dalsze części, ale ja naprawdę nie wiem kiedy ;_____; Mam lenia itp więc jeszcze kilka dni na pewno mi zejdzie ^^.
      Wenę oczywiście przygarniam, jej nigdy dość!
      Pozdrawiam :*

      Usuń
  2. Ja będę druga, ale dalej na podium. Jedyne co mogłam zrobić po przeczytaniu tego to wyrzucenie przez okno telefonu, ponieważ tak mi się zacinał i nie chciał dodać komentarza. To mój pierwszy tutaj komentarz, bo w sumie niedawno znalazłam twój blog. Z niecierpliwością czekam na kolejne rozdziały. Bardzo podoba mi się to jak piszesz. Styl masz niezły, nie mam tu do czego się przyczepić. Jedyne co mnie irytuje to nadmierna przesądność, ale rozumiem, że jest ci to potrzebne do historii, więc jakoś to przeboleję. Na koniec mam jedno pytanie, kiedy kolejny rozdział z gratsu? Pozdrawiam i życzę weny
    Kuroshii ( lub Kurokyoushii)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Irytuj cię przesądność? To chyba w fiku: "Bo tak chciał los". Niestety, ta przesądność w nim będzie bo na tym opiera się cała fabuła.
      Gratsu?? Eeeeee... no będzie. Kiedyś ;______;
      Dziękuję, że dołączyłaś do grona czytelnikówi liczę, że zostaniesz na dłużej xD
      Pozdrawiam i dziękuję za komentarz <3

      Usuń
  3. Prawdopodobnie to jedna z tych najzabawniejszych rzeczy. Widzianych z naprawdę daleka. Strzel mi w twarz. Napisałaś to w iście "premierowskim" stylu, że po przeczytaniu tej miniatury nie mam pojęcia jak teraz żyć :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Oj, byłem niemiły? Przed zalinkowaniem czyjegoś bloga spróbuj naprawdę przeczytać jakiś post, bo może się okazać, że autor będzie chciał odwiedzić również twój adres i wtedy mocno się zdziwisz, że niekoniecznie będzie cię chwalił, gdy nie ma ku temu najmniejszych powodów, ale również nie zostanie twoim "hejterem", by cię gnębić psychicznie, co byłoby w gruncie rzeczy zbyt proste. Jeszcze raz pozdrawiam ciebie i twoje delikatne ego, którego obrażać w żadnym razie nie miałem zamiaru oraz wyrażam zgodę na usunięcie tych dwóch paskudnych, jak wnioskuję, wiadomości, jeżeli nadal nie rozumiesz przekazu pierwszej :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Witam,
    wspaniały tekst, Sasuke oświadczył się Naruto w wspaniały sposób, miał tylu świadków i nie zważał na nich...
    Dużo weny życzę Tobie...
    Pozdrawiam serdecznie Basia

    OdpowiedzUsuń